ปรัชญาของนักเคมีคือการเลียนแบบ เว็บสล็อต การผลิตโมเลกุลในธรรมชาติอย่างใกล้ชิด นี่ไม่ใช่งานปศุสัตว์ครั้งแรกของนักเคมี Phil Baran: เป็นที่แน่ชัดว่าเขาเคยสัมภาษณ์สื่อมาก่อน ในสำนักงานของสถาบันวิจัย Scripps ซึ่งตั้งอยู่เหนือสนามกอล์ฟริมมหาสมุทรแปซิฟิกในเมืองลาจอลลา รัฐแคลิฟอร์เนีย เขาสบายใจ ช่วยเหลือดี และตอบคำถามพื้นฐานอย่างอดทน เหตุใดการพัฒนาวิธีการใหม่ในการสร้างพันธะคาร์บอนจึงสำคัญ ? — เช่นเดียวกับความคิดเห็นเกี่ยวกับวิธีที่นักเคมีจะดีกว่าถ้าใช้เงินทุนวิจัยส่วนตัวมากขึ้น เหตุใดการให้คำปรึกษายังเป็นแบบอย่างที่ดีที่สุดสำหรับการฝึกอบรมวิทยาศาสตร์และความรู้สึกของเขาที่สาธารณชน (อย่างไม่ยุติธรรม) คิดเกี่ยวกับเคมีเป็นคำไม่ดี ผู้คนต่างมองข้ามผลิตภัณฑ์มากมายที่เราพึ่งพาทุกวัน เขากล่าว เมื่ออายุ 39 ปี Baran ยังอายุน้อยแต่มีประสบการณ์และประสบความสำเร็จเพียงพอแล้ว (เขาเป็นศาสตราจารย์ประจำห้องแล็บของตัวเองมากว่าทศวรรษ) ที่จะคอยระวังไม่ให้นักข่าวให้ความสนใจและได้รับรางวัลมากมาย
ความสนใจดังกล่าวเกิดขึ้นในหลายรูปแบบ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง MacArthur Fellowship (มูลค่า 625,000 ดอลลาร์) ในปี 2013 และรางวัลอื่นๆ อีกกว่าโหล ซึ่งเป็นรางวัลล่าสุดจาก New York Academy of Sciences เขาได้รับการแนะนำในการเขียนบทความในForbes , ข่าวเคมีและวิศวกรรม , นิตยสาร Chemistry WorldและThe Scientistเป็นต้น เขาเดินทางบ่อย ปรึกษากับบริษัทยารายใหญ่หลายราย ห้องแล็บของเขามีบล็อกOpen Flaskและเขาได้ร่วมเขียนหนังสือเรียนอิเล็กทรอนิกส์ที่มุ่งเป้าไปที่นักเคมีในการวิจัย เขามักถูกกล่าวถึงในบล็อกวงในของเคมีอินทรีย์ และดูเหมือนว่าจะมีการหมุนรอบอินเทอร์เน็ตของตัวเอง (เป็นสัญญาณของชื่อเสียงอย่างแน่นอน) เขายังได้รับความสำคัญในการถ่ายภาพแฟชั่นท้องถิ่นสำหรับModern Luxury. นักข่าวมักจะโทรหาเขาเพื่อขอความคิดเห็นเกี่ยวกับงานของคนอื่น แต่เมื่อฉันพบเขาที่ห้องทำงานของเขาในฤดูร้อนนี้ เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย
สิ่งที่บารันต้องการจะพูดถึงคือวิชาเคมี “ฟิลหลงใหลในวิทยาศาสตร์เป็นพิเศษ” แอนดรูว์ จี. ไมเยอร์ส นักเคมีสังเคราะห์จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดกล่าว “เห็นได้ชัดว่าเขาถูกขับเคลื่อนด้วยความรักในวิชาเคมี”
ความพิเศษของ Baran คือการออกแบบเส้นทางเคมีที่ซับซ้อนเพื่อผสมโมเลกุลขนาดใหญ่ที่ซับซ้อนตั้งแต่ต้นจนจบ หรือจากวัสดุเริ่มต้นที่มีจำหน่ายในท้องตลาด มันเหมือนกับการทำอาหาร แต่แม่นยำและจู้จี้จุกจิกกว่ามาก สาขาของเขาหรือที่รู้จักในชื่อการสังเคราะห์ทั้งหมด ส่วนใหญ่มุ่งเป้าไปที่โมเลกุลธรรมชาติที่แยกได้จากพืชหรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ก่อน โมเลกุลดังกล่าวถูกใช้ในทุกอย่างตั้งแต่น้ำหอมและสารปรุงแต่งรส ไปจนถึงยาฆ่าแมลง และมีความสำคัญอย่างมากในกระบวนการผลิตยา
โมเลกุลดังกล่าวส่วนใหญ่สามารถสกัดจากแหล่งธรรมชาติได้ง่ายกว่าและถูกกว่าการผลิตในห้องปฏิบัติการ แต่ในบางกรณี พืชอาจหายาก (เช่นเดียวกับต้นแปซิฟิคยูที่ผลิตยาต้านมะเร็ง Taxol) หรือให้ผลผลิตเพียงเล็กน้อยที่ไม่เพียงพอแม้สำหรับการทดสอบ เทคนิคการสังเคราะห์ยังช่วยให้นักวิทยาศาสตร์สามารถสร้างอนุพันธ์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดของโมเลกุลธรรมชาติ ซึ่งอาจพิสูจน์ได้ว่ามีประโยชน์มากกว่าของเดิม เมื่อสองสามทศวรรษก่อน การสังเคราะห์ทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่โมเลกุลธรรมชาติในฐานะความสามารถทางเคมีที่บริสุทธิ์ ได้รับรางวัล และเทคนิคที่ก้าวหน้า แต่วิธีการปรุงที่ซับซ้อนเกินไปและมีค่าใช้จ่ายสูงที่จะนำไปใช้ได้จริง งานของ Baran แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงในสนาม
“ฉันไม่ค่อยสนใจที่จะพิสูจน์ว่าบางสิ่งสามารถสร้างขึ้นในทางเคมีได้” Baran กล่าว “เราต้องการคิดค้นเคมีใหม่ที่จะเป็นประโยชน์”
ห้องแล็บเป็นองค์ประกอบของบารัน
เขาพูดสิ่งที่เขารอไม่ไหวที่จะกลับไป “ผมพบว่าการเล่นกับสารเคมีเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้เสมอ” เขากล่าว เขาจำไม่ได้ว่าเคยสนใจวิทยาศาสตร์ขนาดนั้นมาก่อน และไม่ได้เป็นนักเรียนที่มีแรงจูงใจจนกระทั่งเขาพบว่าวิทยาศาสตร์เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เขาเข้าเรียนวิชาดาราศาสตร์ที่วิทยาลัยชุมชนท้องถิ่นในฟลอริดา ซึ่งเขาเติบโตขึ้นมา ในขณะที่เขาได้รับประกาศนียบัตรมัธยมปลายและอนุปริญญา และทำงานเป็นเวลานานที่ Friendly’s เขาได้เรียนวิชาเคมีในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ซึ่งครูของเขาสนใจในปฏิกิริยาโดยปล่อยให้เขาไปที่ห้องทดลองและทำการทดลอง “ฉันชอบผสมสิ่งต่าง ๆ และสร้างสสารรูปแบบใหม่ มันเจ๋งจริงๆ” Baran กล่าว
ในระดับปริญญาตรี เขาศึกษากับนักเคมี David Schuster ที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก ซึ่งเขาจะใช้เวลาหลายชั่วโมงในห้องแล็บ และเคมีมีความสำคัญต่อเขามากกว่าการหายใจด้วยออกซิเจน เขากล่าว “ไม่มีเป้าหมายสุดท้าย ฉันเป็นเหมือนศิลปินมากขึ้น” อย่างไรก็ตาม เขาได้คล่องแคล่วในภาษาของโมเลกุล จากนั้นเขาก็ได้ตำแหน่งปริญญาเอก โปรแกรมที่ Scripps ซึ่งเขาทำงานในห้องปฏิบัติการของนักเคมีสังเคราะห์ KC Nicolaou ยักษ์ในสนาม “ฉันเป็นสัตว์” Baran กล่าว “ผมมีจุดประสงค์เดียว” จนกระทั่งเขาเรียนจบชั้นปีที่ 3 หรือ 4 จนถึงชายหาด
เมื่อได้รับปริญญาเอกเมื่ออายุ 24 ปี เขาได้ทำ postdoc กับEJ Corey ดาราแห่งการสังเคราะห์สารอินทรีย์อีกคนหนึ่ง ผู้ได้รับรางวัลโนเบลจาก Harvard “ในฐานะนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คุณได้รับเงินจากการเล่นแซนด์บ็อกซ์เป็นหลัก คุณกำลังเริ่มเชื่อมโยงความเป็นจริงกับจินตนาการของคุณ” บารันกล่าว “แต่ในฐานะ postdoc คุณมีความรับผิดชอบที่แท้จริง คุณต้องแปลความคิดในหัวของคุณให้กลายเป็นสิ่งที่อยู่ในกระโปรงหน้ารถ”
ความรับผิดชอบนั้นเพิ่มขึ้นอีกครั้งเมื่อ Baran อายุ 25 ปีกลับมาที่ Scripps เพื่อใช้ห้องทดลองของตัวเอง “มันทำให้ดีอกดีใจและน่ากลัวด้วย” การจัดการและให้ทุนสนับสนุนทีม และการรับมือกับความล้มเหลวในห้องปฏิบัติการของคุณไม่เพียงแต่ของผู้อื่นเท่านั้น แต่ยังเป็นเรื่องใหม่และท้าทายสำหรับคนที่เคยใช้ชีวิตเพื่อเคมี ตอนนี้ จุดเน้นอยู่ที่ “การรักษาโมเมนตัมไว้” Baran กล่าว “ฉันคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป” เว็บสล็อต
