เมื่อจิงโจ้แดง เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
มันจะกระโดดข้ามภูมิประเทศของออสเตรเลียด้วยขาหลังอันทรงพลัง เว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ แต่เมื่อสัตว์เคลื่อนตัวช้าลง แทะเล็มอาหาร มันจะใช้ทั้งขาหน้าและขาหลัง โดยให้หางอยู่ด้านหลังพื้น นักวิทยาศาสตร์คิดว่างานหลักของหางอาจเป็นแค่การสนับสนุนเท่านั้น
ไม่เช่นนั้นรายงานนักวิจัย 2 กรกฎาคม ในBiology Letters ที่ความเร็วต่ำ หางของจิงโจ้จะทำหน้าที่เหมือนขาที่ห้า โดยให้แรงขับไปข้างหน้ามากพอๆ กับที่อีกสี่ขารวมกัน
Shawn M. O’Connor จากมหาวิทยาลัย Simon Fraser ในเมืองเบิร์นนาบี ประเทศแคนาดา และเพื่อนร่วมงานเริ่มต้นด้วยการฝึกจิงโจ้แดงตัวผู้เพศเมีย 4 ตัวและจิงโจ้ตัวผู้ 1 ตัวให้เดินบนแท่นวัดแรง เพดานต่ำเหนือชานชาลาหมายความว่าสัตว์ต้องเดินไม่เด้งผ่าน นักวิทยาศาสตร์บันทึกวิดีโอของจิงโจ้ที่เดินช้าๆ โดยใช้ขาทั้ง 5 ข้างที่มีอยู่ และคำนวณแรงของแขนขาแต่ละข้างผ่านการเดินของสัตว์
นักวิจัยเขียนว่า “เราค้นพบว่าจิงโจ้ใช้หางเป็นขาที่มีความสามารถมากในการเคลื่อนไหวแบบห้าขา” ขณะที่สัตว์เคลื่อนที่ไปข้างหน้า พวกมันจะสลับกันวางน้ำหนักไว้ที่ขาหลังและขาหน้า เมื่อได้สมดุลกับแขนขาด้านหน้าแล้ว จิงโจ้จะรองรับน้ำหนักตัวของมันด้วยหางของมัน ซึ่งจะช่วยขับเคลื่อนโรไปข้างหน้าด้วย
เรื่องนี้ค่อนข้างน่าประหลาดใจสำหรับแขนขาที่มีกระดูกประกบเหมือนหางที่ยึดได้มากกว่าขา ซึ่งเป็นเศษเหลือจากบรรพบุรุษต้นไม้ของจิงโจ้ แต่หางของจิงโจ้สีแดงที่เหลือไม่ได้สร้างมาให้ห้อยอยู่เฉยๆ หางมีกล้ามเนื้ออันทรงพลังที่ใหญ่กว่าที่พบในแขนขา และเซลล์ในหางนั้นมีไมโตคอนเดรียหนาแน่นซึ่งควรให้หางมีความจุสูงสำหรับกิจกรรมแอโรบิก
ขาหน้าของจิงโจ้แดงมีขนาดเล็กกว่าหางและขาหลังของจิงโจ้มาก และนั่นคือกุญแจสำคัญในการเดินห้าขาของสัตว์ นักวิจัยกล่าวว่าการเคลื่อนไหวแบบ Pentapedal เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสัตว์ที่มีอาวุธขนาดเล็ก “หากไม่มีหางเพื่อขยายฐานรองรับส่วนหน้า-หลัง จิงโจ้จะเผชิญกับแนวโน้มที่รุนแรงที่จะล้มถอยหลังเมื่อยกขาหลังขึ้นและมีเพียงขาหน้าเท่านั้นที่ยังคงอยู่บนพื้น” พวกเขาตั้งข้อสังเกต
จิงโจ้ต้นไม้ที่เล็กกว่าซึ่งมีขาหน้าและหลังที่มีขนาดใกล้เคียงกันมากกว่า ไม่ใช้หางในลักษณะเดียวกัน พวกเขาไม่จำเป็นต้อง แต่ถ้าจิงโจ้แดงต้องการหลีกเลี่ยงการกระทำที่น่าอับอายด้วยความเร็วต่ำ มันต้องใช้ประโยชน์จากกิ่งที่ห้านั้น
แมลงรุกรานผูกติดกับแม่น้ำที่กำลังหดตัว
แม่น้ำรังแกแมลง ผลักพวกมันไปๆ มาๆ แต่เจ้าหมาเฮมล็อคที่รุกรานจากขนสัตว์กำลังต้องการแก้แค้น
หลังจากการระบาดของโรคอะเดลจิดทำลายต้นเฮมล็อคตะวันออกตามลำธารต้นน้ำในนอร์ธแคโรไลนา นักวิจัยคาดว่าแม่น้ำจะมีคลื่นสูง ต้นเฮมล็อคตะวันออกอาศัยอยู่ตามก้นแม่น้ำ ดูดน้ำจากดินตลอดปี ดังนั้นไม้เฮมล็อกที่น้อยลงจึงควรหมายถึงน้ำที่ไหลลงสู่ลำธารมากขึ้น
ในทางกลับกัน พื้นที่ลุ่มน้ำหดตัว โดยการไหลรายปีลดลงร้อยละ 8 ในเวลาไม่ถึงทศวรรษ นักวิทยาศาสตร์รายงาน วันที่ 7 มิถุนายนในนิเวศอุทกวิทยา ทีมงานคาดว่าการลดลงจะดำเนินต่อไปเนื่องจากโรโดเดนดรอนและพืชทดแทนอื่น ๆ ที่ใช้น้ำจากพื้นดินมากกว่าที่เฮมล็อคจะเข้ายึดครองพื้นที่ว่างเปล่า
นกที่อาศัยอยู่ในทะเลทรายและพื้นที่แห้งแล้งอื่น ๆ กำลังแสดงการลดลงที่สูงชัน โดยมีประชากรลดลง 46 เปอร์เซ็นต์ตั้งแต่ปี 2511 Dan Midgettสงสัยว่าทำไม: “ไม่เหมือนว่ามนุษย์แข่งขันกันเพื่อที่อยู่อาศัยนั้นมากนัก” Reader Daxx2513มีคำตอบที่เป็นไปได้: “อันที่จริง ภาคตะวันตกเฉียงใต้มีประชากรที่เติบโตเร็วที่สุดในประเทศ มากกว่าพื้นที่จริง มันคือการสะสมของมนุษย์และการใช้น้ำที่มีอยู่มากเกินไปในพื้นที่เหล่านั้นซึ่งทำให้ระบบเครียด”
ชี้แจง
“ดาวเทียมเปิดเผยความลึกลับของมหาสมุทรลึก” ( SN: 11/15/14, p. 7 ) ระบุว่าดาวเทียม Jason-1 ที่ตรวจสอบมหาสมุทรเป็นภารกิจของ NASA Edward A. Henryชี้ให้เห็นอย่างถูกต้องว่าดาวเทียมเป็นการร่วมทุนระหว่าง NASA และ National Center for Space Studies ในฝรั่งเศส
การดำน้ำลึกในรหัสพันธุกรรมของไก่ จระเข้ เต่า ปลา และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ แสดงให้เห็นว่ายีนบางตัวที่จำเป็นในการสร้างขนนกอาจมีอยู่นานกว่า 100 ล้านปีก่อนที่ไดโนเสาร์จะแสดงเป็นขนนกปุย นักวิจัยรายงานเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน ในเรื่องMolecular Biology and Evolution ทีมงานยังแนะนำด้วยว่าบรรพบุรุษของไดโนเสาร์ จระเข้และนกอาจสวมขนนกบางชนิด เว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
